Van La Spezia naar Cerveteri, 400 km

Na twee nachten en één dag in La Spezia/Cinque Terre hang ik mijn koffers en tassen weer op de motor en ga ik beginnen aan weer een volgend deel van de reis naar Italië. Het doel vandaag is het plaatsje Cerveteri, zo'n 30 km van Rome vandaan.
Misschien is Cerveteri niet bij iedereen heel bekend, maar toch is het één van de belangrijkste plaatsen in Italië waar nog veel van de oude Etruskische beschaving is terug te vinden. Ook speelde Cerveteri een kleine, doch lugubere rol in de film The Omen (1974). Ik ga er heen omdat er vrienden van mij wonen.

Van La Spezia rij ik eerst via de autostrada naar Livorno. Daarna ga ik via de SS1 Aurelia naar Cecina, waar ik linksaf het binnenland in rij. Van mijn Italiaanse vriend had ik een boek met motortochten gekregen, wat goed van pas kwam. Ik had van te voren een mooie route uitgestippeld. Voor een motorrijder is een mooie route: veel bochten, heuvels, mooie vergezichten, leuke plaatsen. En het was heerlijk. Het laat zich moeilijk in foto's of woorden vastleggen, maar andere motorrijders die dit lezen zullen snappen wat ik bedoel. Ik ben echt geen motorfanaat, maar houd van het rijden en dat gaat hier echt lekker. Ik heb geen bekende plaatsen bezocht, niet op een verstild marktpleintje een grappa gedronken, wel heb ik er met volle teugen van genoten om met een zware motorfiets door het prachtige landschap van Toscane en Umbrië te rijden. Cultuur komt een andere keer wel weer.

Onderweg in tankstations, fruitstalletjes, bars en andere gelegenheden bedenk ik weer dat iedereen zo aardig is. Nu ben ik zelf ook altijd aardig en belangstellend, dat scheelt wel denk ik. Als je zelf een hand reikt zal men die niet snel afslaan. Vorig jaar in de vakantie werd ik door een Italiaanse mijnheer aangesproken. Hij keek eerst naar het kenteken van mijn auto, constateerde dat ik Nederlander ben en zei:"Meneer, mag ik u feliciteren met uw prachtige land? Ik heb er een paar jaar gewerkt en ben een jaar geleden er nog eens geweest. Ik was in Monnickendam, kent u dat?" Ik bedankte hem en bedacht dat ik nog nooit in Nederland een Italiaan heb aangesproken en gezegd dat bijvoorbeeld Cinque Terre zo mooi is. Ook nu vragen mensen aan me waar ik vandaan kom en waar ik heen ga. Als ik dan zeg dat ik uit Nederland kom zie je denken van "zo, dat is wel een eind weg" en wenst men mij veel plezier en succes verder. Twee jongens die aan mij vroegen waar ik vandaan kwam ("dove?") maakten na mij antwoord een gebaar alsof ze rookten en zeiden "aaah Ammstèrdamm". Kijk. En dat haat ik dus. Vreselijk vind ik dat.

Dat soort dingen mijmer je als je aan het rijden bent. Of je denkt helemaal niets, als je links, rechts, links aan bochten nemen bent is er even geen tijd voor ingewikkelde bespiegelingen. Dan ben je even helemaal één met je motor en de weg. Dan ben je helemaal blanco. Heerlijk.

Uiteindelijk rond een uur of zes kom ik aan op de plaats van bestemming en kan ik voor het eerst in dagen weer gewoon Nederlands praten. Ook wel weer eens leuk. Na een lange dag op de motor is het heerlijk om in de tuin te zitten en verhalen van de reis te vertellen.
Omdat ik hier weer de beschikking heb over WiFi is het ook hoog tijd om de reisverslagen bij te werken.
Plannen maken doen we ook. Morgen om 08:00 uur gaan we met de bus naar Rome. Een prachtige stad. Dat wordt genieten!