Van St. Dizier naar Roquebrune sur Argens 760 km

Het reisdoel vandaag was om naar Roquebrune sur Argens (vlakbij Fréjus) te gaan. Een afstand van dik 750 kilometer. Om dat een beetje vlot te laten verlopen koos ik er voor om via de tolweg te gaan. Het voordeel daarvan is dat je lekker kunt doorrijden. Het nadeel is dat er weinig anders gebeurt dat rijden. Je ziet niets dan snelweg, geen steden, geen dorpen. Natuurlijk zie je aan de borden en de afslagen wel waar je bent. Af en toe staat er een bord waarmee je gewezen wordt op een mooi kasteel, een berg (links is de Mont Ventoux) of de eigenschappen van de landstreek (u bent nu in Beaujolais, de wijnstreek). Kilometer vreten dus. In de auto zet je muziek op en de cruisecontrol aan, je eet een dropje en je kijkt rustig naar het landschap dat zich onder auto voortglijdt. Op de motor is dat toch anders. Je bent je meer bewust van je omgeving. Vandaag was het koud, waaide het vanaf Orange heel hard en kwam er als piece de resistance zo'n 80 km voor de eindbestemming nog een vreselijke regenbui naar beneden. Dat maak je als motorrijder dan allemaal vanaf de eerste rang mee.

De reis verliep vlot, zoals gedacht, wat inhoudt dat ik er toch 8,5 uur over heb gedaan om de afstand te overbruggen. Weliswaar iedere anderhalf uur even stoppen om de benen te strekken en te tanken.

Rare dingen ben ik niet tegengekomen, of het moet zijn dat bij Lyon een riviertje is dat Femme sans Tête heet...je vraagt je af wat het verhaal daar achter is...

Om 17:30 uur was ik in Roquebrune aangekomen en heb ik mijn hotel geregeld. De aardige, zeer gedienstige bediende complimenteerde mij er mee dat ik zo'n mooie taal had "nedderlands", hij antwoordde op mijn Franse zinnen in een gebroken halfduits en aan zijn glimlach te oordelen hebben wij inmiddels een vriendschap voor het leven.

Omdat ik afgelopen zomer hier ook al was ken ik de buurt. Ik heb mijn tassen in de kamer gelegd en ben meteen weer op de motor geklommen om naar de Middellandse Zee te rijden en er een foto van te nemen. Ook heb ik even een kijkje genomen op de camping waar ik was. Die lag er maar verlaten bij. Als laatste nog langs de Rocher de Roquebrune geweest. Ongenaakbaar beheerst die het landschap. Ook nu.