Van Piacenza naar Mulhouse, 445 km

Gisteravond ben ik in Piacenza terecht gekomen en heb mijn intrek genomen in het eerste de beste hotel dat ik tegenkwam. Motel Gran Palace. Wat merkwaardig, een motel midden in een weiland met een hoge heg er omheen. Aan de buitenkant zag het er leuk uit, allemaal leuk gekleurde huisjes met een eigen oprit. Ik deed de deur open en stond meteen in een grote kamer, er stond een groot bed en een groot bad met jacuzzi, omringt door spiegels. Er was een TV, DVD, er lagen badjassen, slippers , dikke handdoeken, een minibar met champagne. Op de zeepjes staat "Hotel Gran Palace, luxe en discretie". Ik zag bij de receptie dat je deze kamers ook per uur kunt huren, sloeg er eerst geen aandacht op, maar nu besefte ik dat ik in een eerste klas wiphotel was beland.
Aangezien ik niets gewend ben, ik vind een F1 Hotel al luxe, loop ik eerst wat onwennig in mijn kamer rond, als ik er eigenlijk niet thuis hoor. Ik ga me douchen en naar bed. Uiteindelijk kan ik pas tegen de ochtend de verleiding een bad te nemen niet meer weerstaan. Zet zelfs even de jacuzzi aan, maar dat maakt nogal herrie dus zet geschrokken weer uit. In de ontbijtzaal was ik benieuwd wat ik aan zou treffen aan publiek, maar ik was de enige die er zat. Vanavond doen we maar weer normaal neem ik me voor.

Vandaag ga ik door Zwitserland rijden, via Milaan naar Lugano, via de Gotthardpas naar Luzern, Basel en Mulhouse, tegen de tijd dat ik daar ben aangeland kijk ik wel waar ik kan slapen.

De reis verloopt zeer voorspoedig. Het is niet druk op de weg, ga bij Chiasso de grens over en neem de snelweg naar Lugano. Altijd als ik door Zwitserland rijd verbaas ik me weer over de adembenemende schoonheid. De bergen met sneeuw erop, met wolken er tegenaan alsof men plukken watten er op heeft geplakt. Een trein die voorbij rijdt, een waterval. Het lijkt wel alsof god zijn eigen modelspoorbaan hier heeft aangelegd.

Helaas staat aangegeven dat de Gotthardpas dicht is. Dat is jammer. Dan moet ik via de tunnel. Ik heb nog nooit de pas met de motor over gereden en dit keer komt het er dus ook weer niet van. Onderweg krijg ik een stevige regenbui te verduren. De eerste in een week.
Als ik bijna bij de Gotthardtunnel ben staat het verkeer ineens stil. Er is een rood stoplicht en er staat al een flinke rij met auto's en motorfietsen te wachten. De motorfietsen staat vooraan natuurlijk. Mensen staan buiten de auto te praten, te eten. Er zijn er zelfs die aan het ballen zijn. Dat is een teken dat het al een tijdje duurt. Ik zet mijn motor stil, volg het voorbeeld van de anderen maar en stap af. De zon schijnt en het is flink warm. Zo sta ik bijna anderhalf uur te wachten. De groep motorrijders is flink gegroeid inmiddels. Ik heb wel eens vaker bij de Gotthardtunnel staan wachten. Dan werd ik via de radio geïnformeerd Hoe lang het nog wachten is. Nu heb ik geen idee. Natuurlijk is het ook hier prachtig met die besneeuwde toppen, sappige weiden en koeien met van die leuke bellen om hun nek. Daar was ik anders aan voorbij gereden.
Maar hoe die dingen gaan, je weet het niet, het stoplicht staat nog steeds op rood, maar ineens beginnen de motorrijders als afgesproken hun kleren aan te trekken, hun helmen op te zetten en hun motoren te starten. En het licht gaat uit. Het startsein is gegeven. Een gegrom en gebrul van motoren klinkt tussen de bergen en een paar minuten later rijd ik in een grote karavaan motoren door de tunnel.
De Gotthardtunnel is bijna 17 kilometer lang. In het midden van de tunnel is het zo'n 40 graden, het is er benauwd, er zijn tegenliggers en je mag er maar 80 km/h. Ik ben blij als ik tegen het einde van de tunnel de frisse lucht weer voel en ik tegen het daglicht moet knipperen als ik buiten ben.

Daarom had ik nu via de pas gewild.

De rest van de tocht gaat voorspoedig via Luzern en Basel. Ik krijg bij Luzern nog een vreselijke regenbui over me heen. Maar gelukkig rij ik wel het mooie weer tegemoet. Eenmaal in Mulhouse aangekomen meld ik mij gewoontegetrouw bij de plaatselijke F1. Dat is toch meer voor mijn soort mensen. Ik heb geen zin om nu nog verder te gaan. Morgen binnendoor via de Vogezen rijden!