Van Cerveteri naar Piacenza, 530 km
Door: Klotterbooke
10 Mei 2014 | Italië, Piacenza
Aan alles komt een eind, ook aan mijn verblijf in Cerveteri. Om 09:30 uur rijd ik er weg. Hartelijk uitgezwaaid door mijn lieve vrienden. Het is al flink warm, nauwelijks wolken en geen wind. Dat is lekker, maar wel een beetje jammer van dat dikke motorpak.
Vanuit Cerveteri neem ik meteen de SS1 Aurelia richting Genua. Het is niet druk en het schiet lekker op. Mijn aanvankelijke voornemen nog een omweg via Siena te maken voer ik niet uit, maar besluit om vanaf La Spezia de S62 te nemen naar Parma, een rit door de bergen van zo'n dikke honderd kilometer. Op de kaart die ik heb staat deze weg aangegeven met haarspeldbochten en een groen lijntje erlangs, wat betekent dat het ook nog eens schilderachtig is.
En, het betekent ook dat je dan zeker niet de enige motorrijder bent. Het wemelde er letterlijk van. Ik rijd doorgaans redelijk rustig, zeker met haarspeldbochten, mijn mede-motorrijders rijden echter met duizelingwekkende snelheden voorbij, of me tegemoet. Plat in de bocht, knie op de grond ("knee-down"), over de wegas heen. Die motorrijders (allemaal Italianen) waren duidelijk op bekend terrein. Omdat ik hier voor het eerst ben doe ik maar kalm aan. Sommige bochten waren zo scherp dat ik (bij wijze van spreken) bijna mijn eigen remlicht kon controleren.
Het wegdek was ronduit slecht, veel putten en verzakkingen, waardoor ik flinke opdonders kreeg, maar gelukkig kunnen mijn motor en ik wel tegen een stootje. Na een dik uur kom ik heelhuids en zoals dat heet moe maar voldaan in Parma aan.
Ik sla daar linksaf richting Milaan. Na 50 km rijden, bij Piacenza, vind ik een motel. Een rij grappige huisjes in een soort van niemandsland.
Morgen ga ik verder, van Milaan, via Zwitserland naar Frankrijk. Povlakte, Alpen, Vogezen. Ik ga het nog druk krijgen morgen.
Vanuit Cerveteri neem ik meteen de SS1 Aurelia richting Genua. Het is niet druk en het schiet lekker op. Mijn aanvankelijke voornemen nog een omweg via Siena te maken voer ik niet uit, maar besluit om vanaf La Spezia de S62 te nemen naar Parma, een rit door de bergen van zo'n dikke honderd kilometer. Op de kaart die ik heb staat deze weg aangegeven met haarspeldbochten en een groen lijntje erlangs, wat betekent dat het ook nog eens schilderachtig is.
En, het betekent ook dat je dan zeker niet de enige motorrijder bent. Het wemelde er letterlijk van. Ik rijd doorgaans redelijk rustig, zeker met haarspeldbochten, mijn mede-motorrijders rijden echter met duizelingwekkende snelheden voorbij, of me tegemoet. Plat in de bocht, knie op de grond ("knee-down"), over de wegas heen. Die motorrijders (allemaal Italianen) waren duidelijk op bekend terrein. Omdat ik hier voor het eerst ben doe ik maar kalm aan. Sommige bochten waren zo scherp dat ik (bij wijze van spreken) bijna mijn eigen remlicht kon controleren.
Het wegdek was ronduit slecht, veel putten en verzakkingen, waardoor ik flinke opdonders kreeg, maar gelukkig kunnen mijn motor en ik wel tegen een stootje. Na een dik uur kom ik heelhuids en zoals dat heet moe maar voldaan in Parma aan.
Ik sla daar linksaf richting Milaan. Na 50 km rijden, bij Piacenza, vind ik een motel. Een rij grappige huisjes in een soort van niemandsland.
Morgen ga ik verder, van Milaan, via Zwitserland naar Frankrijk. Povlakte, Alpen, Vogezen. Ik ga het nog druk krijgen morgen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley