Cinque Terre
Door: Klotterbooke
06 Mei 2014 | Italië, La Spezia
Cinque Terre
Bij de terminal koop ik een kaartje voor boot naar Cinque Terre en zeg te gaan wandelen tussen de dorpen. Dat kan niet glimlacht het meisje. Veel te ver...ik denk er het mijne van. Ik reken af en wandel naar de boot die naar Cinque Terre gaat brengen.
Het valt mij op dat de boot vol zit met Franse bejaarden met gehoorapparaten. Het blijken mp3-spelers te zijn met uitleg over wat hen te wachten staat. De aan de groep verbonden gids spreekt hen toe in een Frans met een zwaar Italiaanse tongval.
Ik stap uit Portovenere. Fout! Dat is het eerste dorp helemaal niet. Ik heb de reisadviezen die ik van diverse kanten kreeg niet goed onthouden. Ik ben net op tijd op boot terug. Ik blijf op de boot zitten tot Monterosso. Ik neem me voor te gaan lopen van hier naar Riomaggiore. Ik kijk even rond in Monterosso. Ik koop een stuk pizza en een fles water. Het pad laat zich gemakkelijk vinden. Gewoon achter de rest aanlopen. Mensen uit Japan voorzien van mondkapjes en zonnekleppen, tanige wandelaars, oudere dames met Nordic-sticks, alles loopt hier dezelfde kant uit.
Dat lopen valt nog niet mee. Het is geen gemakkelijke wandeling. Veel klimmen, dalen. Vaak opletten waar je je voeten neerzet. Soms is er zelfs een opstopping door fotomomenten of selfies...
Ik kom na anderhalf uur in Vernazza aan. Ik besluit met de trein naar Riomaggiore te gaan om naar het "liefdespad" te kijken. Ik heb geen zin dat allemaal te lopen. Ik vind het te druk en te lang duren. Het meisje waar ik inwendig zo hooghartig op reageerde blijkt dus wel een beetje gelijk te hebben gehad..
In Riomaggiore aangekomen blijkt het liefdespad gesloten...dat is jammer. Maar gelukkig blijkt het plaatsje nog wel meer te bieden te hebben. Kleurige huisjes, bootjes voor de deur, leuke winkeltjes. Alles straalt een schilderachtigheid en vriendelijkheid uit die ik nog niet vaak meemaakte.
Ik eet spaghetti met pesto en drink een glas bier. Ik maak een praatje met de ober. Aardige mensen.
Plaatsjes zijn ongelooflijk schilderachtig. Hier is de tijd even stil gaan staan. Natuurlijk veel toeristen. Wat wil je. Het is logisch dat hier mensen op af komen.
Na een tijdje te hebben rondgelopen stap ik weer op de boot naar La Spezia. Halverwege klinkt uit de luidsprekers de stem van de kapitein: "A sinistra dolfini!" Iedereen veert overeind en we zien inderdaad twee dolfijnen voorbij springen. Ontroerend!
Ik weet nu zeker. Italië is echt het mooiste land van Europa. Wat een natuurschoon, prachtige dorpen en een lieve mensen.
Bij de terminal koop ik een kaartje voor boot naar Cinque Terre en zeg te gaan wandelen tussen de dorpen. Dat kan niet glimlacht het meisje. Veel te ver...ik denk er het mijne van. Ik reken af en wandel naar de boot die naar Cinque Terre gaat brengen.
Het valt mij op dat de boot vol zit met Franse bejaarden met gehoorapparaten. Het blijken mp3-spelers te zijn met uitleg over wat hen te wachten staat. De aan de groep verbonden gids spreekt hen toe in een Frans met een zwaar Italiaanse tongval.
Ik stap uit Portovenere. Fout! Dat is het eerste dorp helemaal niet. Ik heb de reisadviezen die ik van diverse kanten kreeg niet goed onthouden. Ik ben net op tijd op boot terug. Ik blijf op de boot zitten tot Monterosso. Ik neem me voor te gaan lopen van hier naar Riomaggiore. Ik kijk even rond in Monterosso. Ik koop een stuk pizza en een fles water. Het pad laat zich gemakkelijk vinden. Gewoon achter de rest aanlopen. Mensen uit Japan voorzien van mondkapjes en zonnekleppen, tanige wandelaars, oudere dames met Nordic-sticks, alles loopt hier dezelfde kant uit.
Dat lopen valt nog niet mee. Het is geen gemakkelijke wandeling. Veel klimmen, dalen. Vaak opletten waar je je voeten neerzet. Soms is er zelfs een opstopping door fotomomenten of selfies...
Ik kom na anderhalf uur in Vernazza aan. Ik besluit met de trein naar Riomaggiore te gaan om naar het "liefdespad" te kijken. Ik heb geen zin dat allemaal te lopen. Ik vind het te druk en te lang duren. Het meisje waar ik inwendig zo hooghartig op reageerde blijkt dus wel een beetje gelijk te hebben gehad..
In Riomaggiore aangekomen blijkt het liefdespad gesloten...dat is jammer. Maar gelukkig blijkt het plaatsje nog wel meer te bieden te hebben. Kleurige huisjes, bootjes voor de deur, leuke winkeltjes. Alles straalt een schilderachtigheid en vriendelijkheid uit die ik nog niet vaak meemaakte.
Ik eet spaghetti met pesto en drink een glas bier. Ik maak een praatje met de ober. Aardige mensen.
Plaatsjes zijn ongelooflijk schilderachtig. Hier is de tijd even stil gaan staan. Natuurlijk veel toeristen. Wat wil je. Het is logisch dat hier mensen op af komen.
Na een tijdje te hebben rondgelopen stap ik weer op de boot naar La Spezia. Halverwege klinkt uit de luidsprekers de stem van de kapitein: "A sinistra dolfini!" Iedereen veert overeind en we zien inderdaad twee dolfijnen voorbij springen. Ontroerend!
Ik weet nu zeker. Italië is echt het mooiste land van Europa. Wat een natuurschoon, prachtige dorpen en een lieve mensen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
