Van Verdun naar Hoogvliet, 392 km

De laatste etappe van mijn korte vakantie naar Italië was dus vandaag. Anderhalve week na mijn vertrek uit Hoogvliet, rij ik er al weer naar terug.

Ik vertrok uit Verdun rond 09:00 uur. Eerst even tanken en een paar boodschappen inslaan zodat ik wel iets fatsoenlijks te eten en te drinken heb onderweg. Helaas begin het meteen al te regenen. Jammer. Aangezien in een "open helm" heb (geen integraalhelm) met alleen een bril op krijg ik de regen vol in mijn gezicht. Geen fijn gevoel, mijn bril beslaat ook nog, hetgeen ook niet bevorderlijk is voor het zicht. Maar het gaat. Zoal ik eerder al aangaf, schuilen is niet echt een optie.
Ik rij van Verdun naar Sedan,ik breng een bezoek aan het Amerikaanse kerkhof in de buur van Verdun. erg indrukwekkend. Gelukkig is het daar even droog, zodat ik een paar foto's kan nemen. Het ziet er allemaal smetteloos uit. Werklui zijn bezig het gras te maaien, niet dat het volgens mij echt nodig is, wat het is allemaal keurig onderhouden. Deze streek is letterlijk bezaaid met oorlogsmonumenten de een nog groter en meeslepender dan de andere. Overal gaat het om de glorie van de doden, hoe zij hun leven gaven voor de mensheid (of het werd genomen, is een kwestie van perspectief) en dat er niet vergeten mag worden. Meestal zijn het beelden van soldaten met een in de verte starende, stoere blik, of adelaars, gestileerde zwaarden of generaals die een heldendaad verrichtten. Het was vooral daarom dat ik werd getroffen door een lief monumentje van een schijnbaar eenvoudige man met een hoedje op. Het staat zomaar langs de weg en staat in contrast met alle pompeuze monumenten die we gewend zijn. Ik maak er een paar foto's van. (Wil je meer weten over dit leuke monument: http://lecointemichel.free.fr/Les-monuments.htm

Ik steek bij Bouillon de grens over, pauzeer even om koffie te drinken, kaarten te schrijven en om even uit de stromende regen te blijven, want hier was het helaas weer even goed prijs. Dan rij ik richting Dinant. Ik maak een omweg langs Houyet, Celles en Furfooz. Bij die laatste plaats is het kasteel van Veves, waar het (voor mij) traditie is een selfie-met-de-motor te maken. Ooi begonnen toen ik hier voor het eerst met mijn zoon kwam. Hij was 14 en hij ging voor het eerst mee op de motor. Sindsdien maak ik hier altijd even een foto van mezelf (of anderen) op de motor-met-het-kasteel op de achtergrond.

Van Dinant langs de Maas naar Namen en vandaar via Brussel, Antwerpen en Breda naar huis.

Om 19:00 uur zet ik mijn motor in de tuin. Ik ben weer thuis...